Íhaldið er á móti ...

1. Auknu lýðræði
2. Stjórnlagaþingi þar sem þjóðin setur sér nýja stjórnarskrá
3. Að auðlindir Íslendinga, þ.m.t. óveiddur sjávarafli, verði í þjóðareign
4. Að tolhögun þjóðaratkvæðagreiðsnla verði einfölduð
5. Að hægt verði að bjóða fram óraðaða lista í kosningum
6. Að hátekjufólk borgi hátekjuskatt
7. Ódýrri heilbrigðis- og skólaþjónustu fyrir almenning
8. Hærri fjármagnstekjuskatti á þá, sem eingöngu telja fram slíkar tekjur
9. Að hluti fjármagnstekjuskatts hjá þeim, sem eingöngu telja fram slíkar tekjur renni til sveitarfélaga
10. Að Ísland standi utan hernaðarbandalaga.

Bankahrunsflokkurinn er fúll á móti öllum góðum málum fyrir heimilin, fyrirtækin og þjóðina í landinu.

x V

Enn rætt um fundarstjórn forseta

Íhaldið sýnir sitt rétta andlit og vinnur nú leynt og ljóst gegn lýðræðinu.

Hér er grein, sem ég setti á heimasíðu, sem ég var með hér áður fyrr. Greinin birtist 8. maí 2004 og á jafn vel við enn þá.

"Brún hönd í bláum hanska

Ég hef ferðast töluvert um íslenska hálendið og oft dáðst að fagurbláum fjallavötnum, þó ég viti vel að eftir því sem vatnið er blárra, þeim mun minni gróður er í því og þar með lífríki vatnsins rýrara. Stundum hef ég veitt því athygli á uppblásturssvæðum hálendisins þegar sandur og mold fjúka á vötnin en þá færist yfir þau heldur ljót, brún slikja.
Oft heyrist talað um hina bláu hönd íhaldsins, sem voki yfir öllu þjóðfélaginu. Fyrir löngu síðan las ég bók eftir franska blaðamanninn og rithöfundinn André Simone. Bókin hét Evrópa á glapstigum og kom út árið 1942. Í bókinn reifar höfundur uppgang fasismans í Evrópu og lítur yfir sviðið eins og það kom fyrir sjónir á útgáfuárinu. Hann minnir á að það hafi gerst sem ýmsir rithöfundar, stjórnmálamenn, verkalýðsleiðtogar og fleiri vöruðu við í ræðu og riti en töluðu fyrir gersamlega daufum eyrum.
Fyrir mörgum árum ræddum við félagi minn þessa myrku tíma í sögu Evrópu og veltum fyrir okkur hvaða leiðir íhald allra landa myndi fara næst þegar því þætti nóg um uppgang lágstéttanna, nóg komið af félagslegum réttindum og fullmikið um sjálfstæðisbaráttu þjóðanna. Þetta mun hafa verið áður en nýfrjálshyggjan ruddi sér til rúms þó að maður væri svo sem farinn að kynnast forsmekkinum af því sem koma skyldi, svo sem Thatcherismanum í Bretlandi. Við vorum sammála um að við myndum sjá nýjar leiðir, ekki yrðu farnar troðnar slóðir, sem hefðu misheppnast og auðvelt væri að sjá við af fyrri reynslu.
Til að byrja með virtist allt tiltölulega sakleysislegt á yfirborðinu. Einkavæðingar hér og þar og þó að vinstrimenn allra landa vöruðu við þróuninni var lítið hlustað á þá, þetta væru nýir tímar frelsisins. Svo liðuðust Sovétríkin í sundur og alþjóðalögga NATO og Bandaríkjanna sat ein að heiminum.
Allt of langt mál yrði að rifja allt það upp sem gerst hefur í alþjóðamálum og á Íslandi á þessum tíma og því skulum við líta yfir sviðið eins og það er í dag. Á alþjóðavettvangi er bandaríska heimsvaldastefnan allsráðandi með góðum stuðningi hinna "staðföstu þjóða". Í Ísrael fara síonistar (eða síonasistar eins og ég vil kalla þá) sínu fram. Kanar eru í "fyrirbyggjandi" stríðum gegn hryðjuverkum í Afganistan og Írak og aldrei að vita hvert þeir beina haukfránum augum næst. Á meðan fara íhaldsöflin sínu fram í Evrópu og Bandaríkjunum, nú undir nafni öryggis en ekki frelsis því eins og allir vita fer frelsi og öryggi ekki saman í auðvaldsheiminum.
Á Íslandi hafa verið sett lög gegn fjöldauppsögnum. Í undirbúningi eru fasísk útlendingalög og lög gegn atvinnuöryggi opinberra starfsmanna. Efla á víkingasveit lögreglunnar og helst að koma upp "her", en þetta tvennt mætti svo nota gegn borgurum landsins eins hverjar aðrar stormsveitir, allt í nafni frelsis eða öryggis eftir því sem hentar áróðurslega hverju sinni. Rýmka á leyfi lögreglunnar til símahleranna og þarf þá ekki dómsúrskurð til. Áfram á að lækka skatta, sérstaklega á stórfyrirtæki, sem þýðir að minna verður eftir til að setja í menntun, heilbrigðisþjónustu, samgöngur, o.sfrv. Svona mætti lengi telja en útkoman er stórskert réttindi launafólks og alþýðu þessa lands, réttindi, sem mörg okkar telja sjálfsögð mannréttindi í dag en eru það alls ekki í augum íhaldsins!
Það er verið að lauma fasismanum inn bakdyramegin í hinum vestræna heimi í skjóli neyslukapphlaupsins. Brúna höndin er að taka af sér bláa hanskann."

xV

Enn langt í land eftir 36 tíma umræður

Bankahrunsflokkurinn heldur Alþingi enn í heljargreipum málþófsins!

Flokkurinn, sem lagði grunninn að kreppunni á Íslandi með Davíð krist sinn í broddi fylkingar, vogar sér nú að halda Alþingi Íslendinga í heljargreipum málþófs gegn löngu tímabærum lýðræðislegum umbótum.
Bankahrunsflokkurinn er á móti:
1. Stjórnlagaþingi kosnu af þjóðinni, sem hefur það hlutverk að setja landinu nýja stjórnarskrá.
2. Lýðræðislegum umbótum á kosningalöggjöfinni.
3. Að þjóðin ráði yfir og eigi auðlindir sínar, þ.m.t. óveiddan fisk í sjónum.
4. Að Alþingi hafi starfsfrið til að vinna að góðum málum í þágu meirihluta þjóðarinnar.
Þannig mætti lengi telja. Á hinn bóginn vill kreppuflokkurinn einkavæða bankana aftur þannig að við getum farið aðra kollsteypu. Þeir sem kjósa flokk Davíðs krists lýsa um leið yfir stuðningi við þá efnahagsstjórn síðastliðinna 18 ára sem ekki aðeins hefur gert ávinning þjóðarsáttarinnar að engu, heldur hefur leitt íslensku þjóðina þangað sem hún er núna: Á barmi gjaldþrots og fyrirlitna af öðrum þjóðum.

x V

Enn fjölmargir á mælendaskrá

Íhaldið er vandi heimilanna, fyrirtækjanna og Íslands

Bankahrunið í haust var í boði sjálfstæðisflokksins. Það var sjálfstæðisflokkurinn, sem lagði leikreglurnar, sem útrásarvíkingarnir fóru eftir. Nú voga þessir hræsnarar sér að halda Alþingi í heljargreipum málþófs vegna jafn mikils þjóðþrifamáls og stjórnarskrármálið er.

Bankahrunsflokkurinn vill EKKI aukin völd til þjóðarinnar.

Þeir sem kjósa bankahrunsflokkinn eru í raun að leggja blessun sína yfir græðgisvæðinguna, bankahrunið og kreppuna.

Það verður að skipa skilanefnd yfir sjálfstæðisflokknum eins og góður félagi í VG orðaði það um daginn. Þetta getur þjóðin gert með því að kjósa EKKI bankahrunsflokkinn í kosningunum 25. apríl nk. Þá er öruggast að kjósa Vinstrihreyfinguna - grænt framboð, eina flokkinn, sem ekki tók þátt í sukkinu og varaði alla tíð við afleiðingum þess.

x-V

Vilja vísa stjórnarskrármáli frá